0+0=8

o + o = 8 ; twee keer de letter o kan nooit 8 zijn. Tenzij de letter o geen letter o is, maar een cirkel. Als je die twee cirkels op elkaar zet, krijg je 8. Als je 8 omkantelt heb je oo. Het oneindigheidsteken. Of gewoon twee keer de letter o. Of een bril. Het is maar hoe je het bekijkt. En daar gaat de voorstelling over. Het bekijken van realiteiten door verschillende brillen. De voorstelling gaat over twee vrienden, gespeeld door Berthe Kilozo en Ellen Sterckx, die een reis maken naar Marokko en de Niagara Falls. Maar daar zullen ze nooit aankomen. Op hun tocht komen ze in contact met verschillende figuren met andere realiteiten zoals een vogel alias Piew alias complotdenker, een onzichtbare alien, een enorm zwart gat, een mysterieuze deur, … De vrienden zijn het vaak niet eens met elkaar. Soms zijn er duidelijke verschillen, soms zijn ze subtieler. Soms praten ze erover, soms negeren ze het en soms hebben ze het zelf niet eens door.

Na haar opleiding als speler op het RITCS, volgde Marie-Christine een educatieve master en ging zedenleer- en toneelles geven aan kinderen in Brussel. Samen met hen maakten ze enkele scènes die nu de basis vormen voor o + o = 8. Ze vond het belangrijk dat de leerlingen niet enkel inspiratie genereerden maar ook mee de scènes bedachten door middel van improvisaties en gesprekken.

Daardoor hoor je hun stem doorheen de hele voorstelling. Het is de bedoeling dat elke scène een
kader biedt voor de leerlingen om met elkaar in gesprek te gaan over verschillende thema’s: De
dood, vriendschap, geloof, verbeelding, angst en identiteit. In de hoop dat deze gesprekken het begin kunnen zijn van een langdurig gesprek met elkaar.