1994. Kurt Cobain sterft, de allereerste PlayStation wordt gereleased, Pulp Fiction verovert de cinema’s en in een onooglijk Vlaams dorp worden vier meisjes geboren. 32 jaar later werken ze alle vier in dezelfde bowling langs de voorts volstrekt troosteloze steenweg die ze al heel hun leven hebben afgefietst; Bowling Buffalo. Ze zijn er ooit begonnen als jobstudent, maar ondertussen maken ze deel uit van het vaste meubilair. Ze ruiken nog steeds naar teen spirit en spelen nog altijd Crash Bandicoot terwijl ze over hun losse liefdesleven bakkeleien, milkshakes drinken en sigaretten roken.
Tot één van hen haar vertrek aankondigt. Ze wil een nieuwe richting inslaan in haar leven en de bowling achter zich laten. Wat zich dan ontspint, is een verhaal over ambitie, trouw en het al dan niet najagen van verstofte dromen. Al die jaren hebben de vier vrouwen in een heerlijk gevoel van tijdloosheid geleefd, onder het gedempte licht van het retro bowlingdecor en hun eigen ongebreidelde fantasie. Maar nu iemand onaangekondigd het concept van ‘eindigheid’ heeft binnengesleurd, vallen alle kegels in recordtempo om.
Productie
Productiehuis Ourobouros
Spel
Lien Thys, Hanne Timmermans, Annelore Crollet & Kiana Porte
Regie
Daan Borloo
Scenografie
Eva Demulder
Scenografie en lichtontwerp
Gilles Pollak
Licht-en geluidsontwerp
Jannes Dierynck
Kostuums
Louis Verlinde
Met de steun van
Compagnie Cecilia, Theater Malpertuis, De Grote Post, ’t Werkhuys, Corso & De Klap
